NSA w Warszawie, w dwóch bliźniaczych sprawach jednej ze spółek operatorskich, dotyczących skarg kasacyjnych od wyroków WSA Białystok, w listopadzie 2011 roku wydał dwa podobne wyrok, mocą których uchylił oba zaskarżone rozstrzygnięcia, przekazując sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania oraz zasądził od organu celnego koszty postępowania kasacyjnego.

Ustne motywy rozstrzygnięcia objęły 3 zasadnicze tezy:

1. Niedopuszczalne jest zastosowanie art. 2 ust. 2b uchylonej z dniem 31.12.2009 roku ustawy o grach i zakładach wzajemnych od postępowań wszczętych po dniu 01.01.2010 roku. Wynika to z treści art. 129 ust.1 nowej ustawy o grach hazardowych, który stanowi, iż działalność w zakresie automatów o niskich wygranych prowadzona jest w oparciu o przepisy dotychczasowe, o ile ustawa nie stanowi inaczej. NSA zauważył, iż w art. 129 ust. 3 ustawa stanowi właśnie inaczej, zatem tylko ten przepis, a nie uchylony, można stosować.

2. Powyższe ustalenie, uzupełniając je regulacją art.8 ustawy o grach hazardowych, przesądza o zastosowaniu Ordynacji podatkowej jako reżimu właściwego w sprawach takich jak rozpoznawana. Stosowanie k.p.a. jest zatem nieprawidłowe i niczym nie uzasadnione.

3. Uregulowanie §14 ust.4 rozporządzenia wykonawczego z dnia 03.06.2003 roku (dot. badań sprawdzających), oceniając je w szczególności na tle §7 i 8 tego samego rozporządzenia, uznać należy za szczególną regułę dowodową – skoro przy rejestracji urządzenia do gier obligatoryjne jest specjalistyczne badanie urządzenia w jednostce badającej, to tym samym do zanegowania takiej rejestracji wymagane jest takie samo badanie. Bez jego przeprowadzenia nie ma możliwości dokonania prawnie doniosłego ustalenia o ewentualnie wadliwym działaniu urządzenia do gier.